Acı ve Kaygı Hazzın Öncüleri mıdır?

Acı ve Kaygı Hazzın Öncüleridir

Deniz, kendini bildi bileli huzursuzdu. Her zaman içini kemiren bir kaygı, bir belirsizlik vardı. Sanki hayat, sürekli ona bir tuzak kuruyordu ve o da bu tuzağın ne zaman kapanacağını bekliyordu. Üniversiteyi bitirip iş hayatına atıldığında bu kaygılar daha da büyüdü. Başarısızlık korkusu, gelecek endişesi, ailesinin beklentileri... Hepsi birer ağırlık gibi omuzlarına çökmüştü.

Bir gün, işten sonra sahil boyunca yürümeye karar verdi. Deniz kenarındaki küçük bir banka oturdu ve ufka baktı. Dalgalar, kayalıklarla buluşurken çıkardığı sesler ona bir nevi huzur veriyordu. Derin bir nefes aldı ve gözlerini kapattı.

O sırada yanına yaşlı bir adam oturdu. Adam, Deniz'in derin düşüncelere daldığını fark etmiş olacak ki, "Neyi düşünüyorsun, evlat?" diye sordu.

Deniz, bir an duraksadı ama sonra içini dökmek istedi. "Hayatımda sürekli bir kaygı ve acı hissediyorum," dedi. "Bu hislerden nasıl kurtulacağımı bilmiyorum."

Yaşlı adam gülümsedi ve gözlerini denize dikti. "Acı ve kaygı, hazzın öncüleridir," dedi yavaşça. "Bunu unutmamalısın."

Deniz, adamın ne demek istediğini tam olarak anlamamıştı. "Nasıl yani?" diye sordu.

Adam, derin bir nefes aldı ve devam etti. "Hayatında hiç acı ve kaygı olmasaydı, gerçekten mutluluğu ve hazzı hissedebilir miydin? Acı ve kaygı, bize hayatın değerini ve anlamını hatırlatır. Onlar olmadan, hayatın tadını çıkaramazdık."

Deniz, bir an düşündü. Belki de adam haklıydı. Hayatındaki zorluklar, ona mutluluğun değerini öğretmişti. Hayatta hiç bir duygu kalıcı değildi ve kaygı ve acı, onu daha güçlü ve dayanıklı yapmıştı.

Yaşlı adam, Deniz'in omzuna hafifçe dokundu ve "Unutma," dedi. "Zorluklar, seni büyütür ve olgunlaştırır. Onları kucakla ve onlardan dersini öğren. Dersi tut, hikayeyi unut.  O zaman gerçek hazzı bulacaksın."

Deniz, bu sözler üzerinde düşündü ve hayatına kaygısızlık bir bakış açısıyla bakmaya başladı. Kaygı ve acıyı düşman olarak görmek yerine, onları birer öğretmen olarak kabul etti. Ve bu kabulleniş, ona gerçek huzuru ve mutluluğu getirdi.