Enfiye nedir?

Enfiye, öğütülmüş tütün yapraklarından elde edilen, genellikle buruna çekilerek kullanılan bir tütün ürünüdür.
Kelime kökeni Arapça “anfiyye” (burunla ilgili) sözcüğüne dayanır.

Özellikleri:

• Toz haline getirilmiş tütündür.
• Kullanımı, burnun içine az miktarda çekilmesiyle olur.
• Bu esnada tütünün içindeki nikotin mukozadan emilir.
• Hızlı bir uyarıcı etki yaratır, kısa sürede baş dönmesi veya ferahlık hissi verebilir.

Tarihçe:

• Enfiye, özellikle 17.–19. yüzyıllar arasında Avrupa’da aristokrat çevrelerde çok yaygındı.
• Osmanlı’da da yaygın biçimde kullanılmış, özel enfiye kutuları (çoğu zaman gümüş, altın veya sedef kakmalı) birer statü sembolü haline gelmiştir.
• “Enfiye çekmek” deyimi buradan gelir.

Günümüzde:

• Artık neredeyse hiç kullanılmaz; sigara, puro ve pipo gibi tütün tüketim biçimleri tarafından tamamen gölgede bırakılmıştır.
• Ancak bazı ülkelerde (örneğin İsveç’te “snus” adıyla) modern türevleri hâlâ üretilmektedir.

İstersen “enfiye kültürü”nün Osmanlı’daki sosyal ve edebî yansımalarını da anlatabilirim — o dönemlerde bu küçük tozun çevresinde ilginç bir zarafet ve alışkanlık kültürü oluşmuştu.