Asya, herkesin saygı duyduğu bir bilgeye dönüşmüştü. Köyündeki herkes sorunlarını Asya'ya danışır ve onun akıl dolu önerilerine kulak verirdi.
Ancak Asya'nın içinde hep bir boşluk vardı. Bir gün, Asya'nın yolu köyün dışındaki eski bir ormana düşmüş. Ormanda yaşlı bir kadınla karşılaşmış. Kadının adı Bilge Ana'ymış ve köylülerin anlattığına göre çok bilgili ve bilge bir kadındı.
Bilge Ana, Asya'nın gözlerindeki boşluğu fark etmiş ve ona demiş ki: "Evladım, aklın seni hep korumuş, yol göstermiş ama seni tam anlamıyla mutlu edememiş. Çünkü mutluluk bir duygudur. Tutkulu, anlamlı ve huzurlu bir hayat duygularla mümkündür. Akıl, bizi zarardan korumak içindir. Eğer akıl duygulara, bağlanmaya ve sevmeye engel oluyorsa, bu aklın bize ödettiği bir bedeldir."
Asya, Bilge Ana'nın sözleri üzerinde düşünmeye başlamış. Onunla uzun uzun konuşmuş ve içinde sakladığı duygusal acıları kabul etmeye karar vermiş.
Bilge Ana'nın yardımıyla, Asya duygusal yanını keşfetmeye başlamış. Ormanın derinliklerinde yaşayan hayvanlarla dostluk kurmuş, doğanın güzelliklerine hayran kalmış ve duygularını özgürce hissetmeyi ve ifade etmeyi öğrenmiş.
Bir gün, Asya ormanda gezinirken yaralı bir kuş bulmuş. Kuşu şefkatle kucağına almış ve ona bakmaya başlamış. Kuş zamanla iyileşmiş ve Asya'ya minnettar kalmış. Bu deneyim, Asya'nın kalbini daha da açmış ve sevgiyi yeniden hissetmeye başlamış.
Zamanla Asya, köyüne geri dönmüş. Artık hem aklıyla hem de duygularıyla hareket eden, dengeli bir insan olmuş.
Köylüler, Asya'nın değişimini fark etmiş ve onun bu dengeyi nasıl bulduğunu merak etmişler. Asya, köylülerine Bilge Ana'nın öğretilerini anlatmış ve onların da duygusal yanlarını keşfetmelerine yardımcı olmuş.
Ve böylece, Asya'nın köyü daha mutlu, dengeli ve huzurlu bir yer olmuş. Herkes sevgi ve güvenin hayatlarını nasıl güzelleştirdiğini anlamış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder