Korkunun Ötesindeki Diyar
Bir zamanlar, Korku Vadisi adında bir yer vardı. Bu vadi, etrafı yüksek dağlarla çevrili, sisli ve ürpertici bir bölgeydi. İnsanlar buradan uzak dururdu çünkü korku vadisinden geçenler korkularıyla yüzleşmek zorunda kaldığına inanılırdı. Kimse cesaret edemezdi oraya adım atmaya. Ancak vadiyi geçmeyi başaranların dileklerinin gerçekleştiği söylenirdi.
Bir gün, genç ve meraklı bir kız olan Elif, bu efsaneyi duydu. İçinde, uzun zamandır bir rüyasını gerçekleştirme arzusu taşıyordu: uçmayı öğrenmek. Ama bunun için vadinin diğer tarafında yaşayan Bilge Kuş'a ulaşması gerekiyordu. Ne var ki, vadinin korkutucu hikayeleri onu da tereddüte düşürüyordu.
Bir gece, yıldızlar altında düş kurarken, içinden bir ses ona şöyle fısıldadı:
“İstediğin her şey, korkunun ötesindedir.”
Bu sözler Elif'in zihnine kazındı. Ertesi sabah, cesaretini toplayarak Korku Vadisi'ne doğru yola çıktı. İlk adımını attığında, vadinin soğuk rüzgarları onu sarstı. Ağaçların arasından gelen fısıltılar, derinlerde sakladığı korkuları yüzüne vuruyordu. "Başarısız olacaksın," "Bu yola hiç çıkmamalıydın," diye mırıldanıyordu gölgeler. Ama Elif, içindeki sesi hatırlayarak adımlarını hızlandırdı.
Sonra karşısına bir yazı çıktı:
Burada gördüklerinden korkuyorsan daha ileri gitme.
Yol boyunca karşısına tuhaf yaratıklar çıktı. Bir örümcek ona kendi ağında sıkışıp kalmanın nasıl bir his olduğunu sordu. Elif, “Hayır, özgür olmayı seçiyorum,” diyerek yaratığı geçti. Bir başka yerde, dev bir ayna ona en büyük korkusunu gösterdi: yalnız kalmak. Ancak Elif, “Kendi yolumu bulmak için yalnızlığa da dayanabilirim,” dedi ve aynayı arkasında bıraktı.
Sonunda, tüm vadiyi geçip, vadinin diğer ucuna ulaştı ve Bilge Kuş’u buldu. Kuş, altın rengi tüyleriyle ışıl ışıl parlıyordu. Elif’e bakarak, “Korkunun ötesine geçebilenler gerçek arzularına ulaşabilir. Şimdi, özgürce uçmayı öğrenmeye hazırsın,” dedi.
Bilge Kuş, Elif’e uçmayı öğretti. İlk başta zorlandı, birkaç kez düştü ama yılmadı. Kısa süre içinde rüzgarı hissederek gökyüzüne yükselmeyi başardı. Vadinin üzerinden uçarken, aşağıdaki sis perdesini geride bırakmanın verdiği özgürlüğü hissetti.
Elif, sadece uçmayı öğrenmekle kalmamış, korkularını da yenerek kendi gücünü keşfetmişti. O günden sonra, Korku Vadisi’nin korkutucu bir yer olmadığını, aslında herkesin kendi hayallerine ulaşmak için geçmesi gereken bir engel olduğunu anlattı.
Ve vadinin üzerinde bir kez daha süzülerek, kendi kendine fısıldadı:
“Gerçekten istediğim şey, korkunun ötesindeymiş”
Son.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder