Hikaye: İyi insan

Bir gün, hayatın karmaşası içinde kaybolmuş hissederek mahallede sıkça karşılaştığım yaşlı bir adamın yanına gittim. Her zaman yüzünde huzurlu bir gülümseme olurdu; gözleri sanki hayatın tüm sırlarını çözmüşçesine derindi.

Yaklaştım ve biraz çekingenlikle sordum, “Beybaba, hangi alanda kariyer yapabilirim? Hayatımın geri kalanını şekillendirecek, gerçekten değerli bir şey arıyorum.”

Adam gülümseyerek bana döndü, derin bir nefes aldı. “Evlat,” dedi yumuşak ama bilgece bir tonla, “İyi bir insan ol. Bu alanda çok fırsat ve az rekabet vardır. Hem kalbini hem zihnini bu yolda geliştirdiğinde, hayat seni en doğru yerlere götürür.”

Sözleri içime işledi. Kariyer dediğimiz şeyin sadece meslekten ibaret olmadığını, yaşamın tüm anlarına anlam katmakla ilgili olduğunu o anda anladım. İyi bir insan olmanın, basit gibi görünse de, derin bir yolculuk olduğunu fark ettim.

Beybaba’nın tavsiyesini aklımdan çıkaramadım. Onun sözleriyle birlikte, kendime yeni bir yol haritası çizdim. Artık iş seçimlerinde yalnızca başarının peşinde değil, insan olmanın değerine uygun adımlar atmayı hedefledim.

O günden sonra, her zaman bir kariyerin ötesinde, bir yaşam amacı arayışında oldum. Ve her yeni başarıda, Beybaba’nın gülümseyen yüzünü hatırladım; “İyi bir insan ol” dediği o anı, yolumu aydınlatan bir fener gibi hep yanımda taşıdım.