Bir zamanlar, uzak bir köyde, Deniz adında küçük bir çocuk yaşarmış. Deniz, adının hakkını veren bir çocuktu; gözleri her zaman saf ve merak doluydu, dünyayı keşfetmeye hep açık bir kalbi vardı. Denizin dört özelliğini say desen Masumiyet, korkusuzluk, Doğaçlama, Açıklık en öne çıkan özellikleri miş.
Gözlerinde hiçbir korku yoktu, öyle ki köyde herkes ondan cesaret alırmış. Anlatılan en korkunç hikâyeler bile ona bir oyun gibi gelirdi.
Bir gün, köyün yakınlarındaki ormanda garip bir ses duyulmuş. Herkes korkuyla evlerine kapanırken, Deniz bir adım daha ileriye gitmeye karar vermiş. Yüreğinde korku yoktu, çünkü içindeki cesaret, her adımında ona yol gösteriyordu. Nehrin kenarındaki taşlardan sıçrayarak ilerlerken, karşısına bir yaratık çıkmış. Büyük, gri ve gözleri kocaman bir kurt.
Fakat Deniz, korkmak yerine kurda gülümsemiş ve "Merhaba, senin adın ne?" demiş. Kurt şaşırmış, hiç kimse ona böyle hitap etmemişti. "Benim adım Karanlık," demiş, "Ama kimse bana yaklaşmaz, herkes benden korkar."
Deniz, hemen bir fikir bulmuş: "Ben de karanlıkta kaybolurum bazen," demiş, "Ama her zaman bir yol bulurum. Senin de bir yolun olmalı, Karanlık. Seninle konuşmak istiyorum."
Kurt, Deniz'in açıklığı ve cesareti karşısında ne yapacağını bilememiş. Ne kadar uğraşsa da, Deniz'in içindeki masumiyetin ve korkusuzluğun gücünü kıramamış. Deniz ve Karanlık, ormanda uzun bir süre sohbet etmiş, birbirlerinin hikâyelerini dinlemiş. O günden sonra, Karanlık ormanda yalnız kalmamış, Deniz’in dostu olmuştur.
Deniz’in doğaçlama ruhu, ona hem arkadaşlar kazandırmış hem de köyüne barışı getirmiş. Herkes onun cesaretini, saf kalbini ve açıklığını konuşur olmuş. Deniz, ormanın en derin köşelerine bile korkusuzca giderken, her adımında keşfettiği dünyaların ona ne kadar değerli olduğunu anlamış.
Ve böylece, Deniz’in masumiyetinin, korkusuzluğunun ve açıklığının gücü tüm ormanı değiştirmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder