2025-02-11

Deniz ve Dev Canavar

Deniz ve Dev Canavar

Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, masmavi denizlerin kıyısında küçük bir kasaba varmış. Bu kasabada cesur ve neşeli bir çocuk yaşarmış. Adı Deniz'miş. 

Deniz, günlerini deniz kabukları toplayarak, rüzgârın sesini dinleyerek ve büyükannesinin anlattığı masalları hayal ederek geçirirmiş.

Ancak bu güzel kasabanın huzurunu bozan korkunç bir şey varmış: Dağların ardında yaşayan, her yere korku salan dev bir canavar. Bu canavar, kocaman elleriyle ağaçları kökünden söker, bağırarak kasaba halkını korkuturmuş. Herkesi sindirip itaat ettirmek için kaba gücünü kullanırmış. Ne kadar korkutucu ve güçlü olduğunu göstermekten büyük zevk alırmış. İnsanlar korkuyla titrer, mutlulukları gölgelenirmiş.

Günlerden bir gün, canavar kasabaya inmiş ve insanların en sevdiği meydanı yıkmaya başlamış. Deniz, bu manzaraya dayanamamış. Büyükler korkudan kaçarken o, cesaretini toplayarak canavarın karşısına dikilmiş.

"Neden bize zarar veriyorsun?" diye sormuş Deniz, gözlerini devin kızgın bakışlarından kaçırmadan.

Canavar kahkahalarla gülmüş. "Gücümü göstermek hoşuma gidiyor! Herkes benden korkmalı!" demiş.

Deniz derin bir nefes alıp sakince konuşmuş: "Peki, seni seven var mı? Birinin seni sevmesini ister miydin?"

Canavar ilk defa susmuş ve kendi içine bakmış. Daha önce hiç böyle bir şey düşünmemişti. Herkes ondan korkuyordu ama kimse ona sevgiyle yaklaşmamıştı.

Deniz devam etmiş: "Güç her şeyi yıkabilir ama güzel olan hiçbir şeyi yaratamaz. Eğer insanlar sana korkuyla bakıyorsa, sen aslında yalnızsın."

Canavar, Deniz’in sözleri üzerine durup düşünmüş. O an içinde garip bir his uyanmış, öfkesi sönmüş. O güne kadar kaba gücün her şeye yettiğini sanmıştı, ama şimdi fark ediyordu ki, sevgi ve iyilik olmadan kazandığı hiçbir şeyin anlamı yoktu.

O günden sonra, canavar bir daha kasabaya zarar vermemiş. Deniz ve kasaba halkı ona dostça yaklaşınca, o da zamanla değişmiş. 

Canavar,  kendi elleriyle yıktığı meydanı yeniden inşa etmeye yardım etmiş, çocuklara hikâyeler anlatmış ve kasabanın neşesine ortak olmuş.

Ve böylece, kaba gücün değil, iyiliğin ve sevginin her şeyi değiştirebileceği bir kez daha kanıtlanmış.

Masal bu ya, belki de gerçekti…

Hiç yorum yok: