Öz saygı, başkalarının onayı ya da itibarıyla ilgili değildir.
Joan Didion, öz saygıyı, insanın kendi hayatının sorumluluğunu üstlenmesiyle ilişkilendirir.
Başkalarının algıları değişebilir, ama insan kendisiyle baş başa kaldığında gerçek yüzleşmeler yaşar.
Özeleştiri yaparken geçmişteki hatalar ve pişmanlıklar zihni meşgul eder, fakat öz saygısı olan biri bu döngüye kapılmaz; kendini affetmeyi ve hatalarından öğrenmeyi bilir.
Öz saygı, disiplin ve alışkanlık meselesidir. Küçük ama düzenli adımlarla geliştirilebilir; önemli olan, kişinin kendini değerli hissetmesini sağlayacak tutum ve eylemler içinde olmasıdır.
Kendi değerini bilen insan, hem sevmeyi hem de gerektiğinde ilgisiz kalmayı başarır. Buna sahip olmayanlar ise, başkalarının beklentilerine göre şekillenir ve kendilerini onlara kanıtlama çabası içinde kaybolurlar.
Öz saygı eksikliği, insanı kendisinden yabancılaştırır. Başkalarına hayır diyememek, her beklentiye yetişmeye çalışmak, giderek yorucu ve tüketici bir hale gelir.
Oysa öz saygı, insanı bu yüklerden kurtarır, onu başkalarının taleplerinden bağımsız hale getirir ve nihayetinde kendine döndürür. Kendi iç huzurunu bulamayan biri, nereye kaçarsa kaçsın, sonunda kendini kaybolmuş bulur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder